زمینه و اهداف: معرفی سی تی اسکن 64 اسلایس سبب پیشرفت چشمگیری در تصویر برداری غیرتهاجمی از شرایین کرونری شده است. هدف از این مطالعه مقایسه آنژیوگرافی تهاجمی شرایین کرونری و سی تی اسکن 64 اسلایس در تشخیص تنگی قابل توجه شرایین کوروناری می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی گذشته نگر، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفیMDCT ، در تشخیص تنگی های قابل توجه شرائین کرونری (کاهش قطر بیشتر یا مساوی 50 درصد که شامل موارد انسداد کامل هم می شود) با استفاده از یافته های CT آنژیوگرافی و آنژیوگرافی تهاجمی برای هر سگمان شرایین کرونری تعیین شدند.یافته ها: 125 بیمار با هر دو روش تشخیصی ارزیابی شدند در بررسی بر اساس مورد بیمار ((perpatient حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی برای MDCT به ترتیب 97.6%، 85.2%، 95.2% و 92% تعیین گردید. این میزان ها در ارزیابی بر اساس رگ به ترتیب 86.3%، 92.2%، 86.8%، 92.2% و در ارزیابی بر اساس سگمان به ترتیب 69.8%، 94.8%، 69% و 95% تعیین گردید.نتیجه گیری: می توان نتیجه گیری کرد که سی تی اسکن 64 اسلایس برای ارزیابی بیماری قابل توجه عروق کرونری در بیمارانی با احتمال بیماری شرایین کرونری به عنوان روش تشخیصی High Diagnostic عمل می کند اما در حال حاضر نمی تواند جایگزین آنژیوگرافی کرونری تهاجمی متداول شود.

اپتیکال کوهرنس توموگرافی آنژیوگرافی (OCTA) یک روش تصویربرداری نوین است که امکان تصویربرداری از عروق شبکیه و سرعصب بینایی را فراهم می کند. این تصویربرداری با کیفیت تصویر خوب و سرعت بالا، نیازی به تزریق ماده حاجب ندارد و تکرارپذیر می باشد و در بررسی بسیاری از بیماری های شبکیه و عصب بینایی کاربرد دارد. در این مقاله به بررسی اصول این فن آوری و کاربرد آن در زمینه تشخیص گلوکوم می پردازیم.

مقاله پژوهشیمقدمه: این مطالعه با هدف مقایسه ی یافته های سی تی آنژیوگرافی (Computed tomography angiography) CTA و آنژیوگرافی 4 رگ در بیماران مبتلا به خونریزی ساب آراکنوئید (Subarachnoid hemorrhage) SAH انجام شد.روش ها: این مطالعه ی مقطعی گذشته نگر به منظور مقایسه ی یافته های CTA و آنژیوگرافی 4 رگ در بیماران مبتلا به SAH انجام شد. داده ها از گزارش های رادیولوژی بیمارانی که تحت CTA و آنژیوگرافی مغزی قرار گرفتند، استخراج گردید.یافته ها: تعداد 60 بیمار مبتلا به SAH شامل 32 زن (53/3 درصد) و 28 (46/7 درصد) مرد وارد مطالعه گردیدند. میانگین سنی شرکت کنندگان 9/6 ± 59/3 سال بوده است. 22 بیمار (37 درصد) دارای یافته های غیر طبیعی شامل 3 بیمار (13/7 درصد) دچار AVM و 86/3 درصد دچار آنوریسم مغزی بودند. از میان 22 بیمار، آنوریسم در 16 بیمار (72/7 درصد) توسط روش CTA تشخیص داده شد. داده ها نشان داد که روش CTA با دقت 81/8 درصد، حساسیت 72/7 درصد و اختصاصیت 100 درصد، قادر به شناسایی ناهنجاری های عروقی در بیماران مبتلا به SAH خودبخودی در مقایسه با روش آنژیوگرافی 4V می باشد. سطح زیر منحنی برای تشخیص آنوریسم و AVM توسط روش CTA، 0/632 (67-91 : CI 95%) (0/028 = P) بوده است. ارزش اخباری مثبت و منفی روش CTA برای تشخیص آنوریسم به ترتیب 10/9 و 83/6 بود. متوسط اندازه ی آنوریسم به طرز معنی داری در روش CTA کمتر از روش آنژیوگرافی 4V می باشد (5/44 در برابر 7/11 میلی متر) (0/04 = P).نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که روش CTA دقت و اختصاصیت قابل قبولی در تشخیص آنوریسم و AVM در SAH خودبخودی در مقایسه با روش آنژیوگرافی 4V دارد.

زمینه و هدف: تصمیم گیری در مورد اینکه کدام کلیه دهنده زنده نفرکتومی شود، در هر سرویس جراحی متفاوت است ولی آناتومی عروقی ساده تر و بدون آنومالی از مهمترین دلایل انتخاب یک کلیه است. بنابراین نفرکتومی در دهنده زنده نیاز به بررسی دقیق آناتومی عروق کلیوی دارد. به نظر می رسد سی تی مولتی دتکتور بهترین روش برای تعیین آنومالی های عروقی کلیه و سیستم ادراری باشد.روش بررسی: در این مطالعه 59 دهنده زنده کلیه توسط سی تی آنژیوگرافی چند لایه تحت بررسی قرار گرفتند. از تمام دهندگان، پس از تزریق ماده حاجب، تصاویر سی تی با ضخامت 0.6 میلی متر دریافت شد و بازسازی و پردازش سه بعدی صورت گرفت و وضعیت شریان های فرعی، زود شاخه شدن شریان کلیوی، تعداد وریدها و حالب ها مورد بررسی قرار گرفت و نتایج به دست آمده با نتایج نفرکتومی بیماران مقایسه شد.یافته ها: سی تی آنژیوگرافی چند لایه شیوع شریان فرعی را %3.4 با دقت %98 و زود شاخه شدن شریان کلیوی را در %8.4 موارد با دقت %100 گزارش کرد. ورید کلیوی متعدد در %8.4 موارد دیده شد و دقت تشخیصی این روش %98 بود. حالب دوگانه در هیچ کدام از بیماران مشاهده نشد.نتیجه گیری: دقت تشخیصی این روش در دیدن شریان و ورید فرعی حدود %98 و در زود شاخه شدن شریان کلیوی %100 است. این نتایج با آنژیوگرافی معمولی قابل مقایسه است و طبق مطالعات این روش در مقایسه با ام آر - آنژیوگرافی و دیژیتال ساب تراکشن آنژیوگرافی، ارزش بیشتری دارد، کم تهاجمی تر است و می توان آن را روش تشخیصی طلایی در تشخیص آنومالی های عروقی و سیستم ادراری در دهندگان زنده کلیه نام برد.

مقدمه: کاربرد تکنیک های پیشرفته رادیوگرافی در دندان پزشکی امری اجتناب ناپذیر است. کاربرد این تکنیک ها به طور ناخواسته سبب دریافت اشعه X توسط ارگان های حساس سر و گردن می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان دوز دریافتی غده تیروئید در توموگرافی کانونشنال اسپیرال و توموگرافی کامپیوتری اسپیرال انجام گردید.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، به منظور بررسی میزان دوز دریافتی به غده تیروئید از 10 عدد دوزیمتر TLD (Termoluminecense detector) GR-200 دایره ای شکل در فانتوم شبیه RANDO مرد (قسمت سر و گردن، یعنی ده قطعه اول آن) استفاده شد. سپس توموگرافی کامپیوتری اسپیرال از نواحی قدام و خلف فک بالا و پایین به همراه لترال اسکات ویو به عنوان فیلم راهنما و توموگرافی کانونشنال اسپیرال از فک بالا، فک پایین و هر دو فک به همراه رادیوگرافی پانورامیک به عنوان فیلم راهنما تهیه شد. تجزیه و تحلیل داده ها و اطلاعات توسط نرم افزار SPSS11.5 و آزمون آماری Kruskal -Wallis و Mann-Whitney انجام شد .(a= 0.05)یافته ها: بیشترین و کمترین میانگین دوز جذبی غده تیروئید به ترتیب مربوط به توموگرافی کامپیوتری همزمان فکین و توموگرافی کانونشنال اسپیرال قدام فک بالا بود (5.92±0.01 و 0.79±0.01 میلی سیورت). میانگین دوز جذبی غده تیروئید در توموگرافی کانونشنال اسپیرال نسبت به توموگرافی کامپیوتری کمتر بود. به استثنای تکنیک توموگرافی کانونشنال اسپیرال در خلف و قدام فک پایین (p value = 0.276) سایر تکنیک ها اختلاف معنی دار داشتند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، دوز جذبی ارگان تیروئید در توموگرافی کانونشنال اسپیرال در هر ناحیه از فکین کمتر از سی تی اسکن مربوط به آن فک بود. بنابراین در طرح درمان هایی که نیاز به نمای سه بعدی و برش های عرضی از منطقه محدودی از فکین است، به نظر می رسد توموگرافی کانونشنال اسپیرال آن ناحیه از فک نسبت به سی تی اسکن اسپیرال مربوطه ارجحیت دارد.

زمینه و هدف: افزایش استفاده از اسکن های توموگرافی کامپیوتری در دندانپزشکی، به ویژه برای ایمپلنت ممکن است پرتوگیری و خطرات آن را به طور قابل ملاحظه ای افزایش دهد. در طی سال های اخیر توموگرافی کامپیوتری پرتو مخروطی به عنوان یک مدالیته تصویربرداری دندانپزشکی معرفی شده است. هدف این مطالعه مروری ارایه اطلاعات جامعی بود که تا به امروز در باره دوز پرتوی و کیفیت تصاویر توموگرافی کامپیوتری مولتی اسلایس (MSCT) معمولی، توموگرافی کامپیوتری پرتو مخروطی (CBCT) و رادیوگرافی پری اپیکال در تصویربرداری دندانپزشکی منتشر شده است.روش بررسی: مروری بر متون با جستجو در بانک های اطلاعاتی PubMed، Google Scholar،Science Direct and Scopus با استفاده از واژگان کلیدی (CBCT, MSCT, Periapical radiography, radiation dose of dentistry ) انجام شد. محدوده جستجوی مقالات بین سال های 1993 تا 2015 بود.نتیجه گیری: در مقایسه با MSCT زمان اسکن کوتاه و دوز پرتوی کمی داشته، اما در مقایسه با رادیوگرافی پری اپیکال دوز پرتوی بالاتری داشت. در عوض CBCT با آشکارساز صفحه مسطح نسبت به MSCT از قدرت تفکیک فضایی بالاتری برخوردار بود. همچنین رادیوگرافی پری اپیکال کنتراست تصویر خوب و قدرت تفکیک نسبتا بالایی داشت. به طور کلی،CBCT برای تصویربرداری از بافت های سخت مناسب بوده و MSCT برای تصویربرداری از بافت های نرم ترجیح داده می شود.

زمینه و هدف: گسترش سینوس فرآیندی فیزیولوژیک است که در سلول های رشدی سینوس های پارانازال اتفاق افتاده و به مرور سبب افزایش حجم آنها می شود که موجب ایجاد چالش هایی در فرآیند کاشت دندان و ایمپلنت می گردد. این مطالعه به منظور ارزیابی مورفومتریک سینوس ماگزیلاری توسط توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی (CBCT) انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی روی تصاویر CBCT 100 فرد (52 مرد و 48 زن) با میانگین سنی 45. 32±17. 41 سال در محدوده سنی 27 تا 63 سال مراجعه کننده به کلینیک رادیولوژی تخصصی دهان و فک و صورت در شهر بابل طی سال 1398 انجام شد. میزان گسترش سینوس ماگزیلاری در نمای پانورامیک لایک بر اساس میزان اکستنشن آن بر حسب اولین دندان در قدام و آخرین دندان در خلف ثبت گردید. در نرم افزار NNT در قسمت ایجاد تصاویر پانورامیک لایک ابتدا در مقاطع اگزیال نقطه شروع سینوس ماگزیلاری از سمت اکلوزال مشخص شد و ابعاد مدیولترالی به فواصل 3 میلی متر بالاتر و 3 میلی متر پایین تر اندازه گیری شد. یافته ها: بیشترین میزان پیشروی سینوس در قدام سمت راست مربوط به مزیال دندان 5 (15 درصد) و بیشترین میزان پیشروی سینوس در قدام سمت چپ مربوط به دیستال دندان 3 (15 درصد) و مزیال دندان 4 (15 درصد) بودند که تفاوت آماری معنی داری نداشتند. بیشترین پیشروی در قدام به تفکیک مربوط به دیستال دندان کانین و مزیال پرمولار اول بود. میانگین پیشروی سینوس در جهت مدیولترال 3 میلی متر بالاتر از کف بینی راست در زنان بیشتر از مردان بود (P<0. 05). جنسیت و سن با پیشروی سینوس ماگزیلاری ارتباط آماری معنی داری نداشتند. نتیجه گیری: پیشروی سینوس ماگزیلاری در راست و چپ و همچنین در مردان و زنان در سنین متفاوت به طور تقریبی برابر بود.

ضخیم شدگی عضلات خارج کره چشمی در بیماری ها و ضایعات مختلف دیده می شود. در دسترس بودن قطر طبیعی این عضلات جهت تشخیص و ارزیابی موارد غیرطبیعی از طبیعی ضروری می باشد. MRI و CT اسکن روش های بررسی اساسی برای مشاهده بسیاری از ساختمان های طبیعی و غیر طبیعی کره چشم می باشند.100 بیمار مراجعه کننده برای انجام CT اسکن از ناحیه سینوس های پارانازال جهت اندازه گیری اقطار عضلات خارج چشمی و تفاوت های احتمالی مربوط به سن و جنس در جمعیت ایرانی مورد بررسی قرار گرفتند.از نظر آماری تفاوت قابل توجهی در بین نتایج زنان و مردان در ارتباط با میانگین مقادیر طبیعی اقطار در عضلات خارج چشمی (رکتوس داخلی راست و چپ رکتوس خارجی راست و چپ، گروه عضلات فوقانی چپ و راست، مایل فوقانی چپ و راست و مایل تحتانی چپ و راست) وجود نداشت.اما تفاوت های قابل توجهی در اندازه گیری اوربیت های راست و چپ در بین گروه های سنی وجود داشت. بنظر می رسد نتایج حاصل از پژوهش چشم پزشکان را در بررسی دقیق بزرگ شدگی عضلات خارج چشمی و عصب اپتیک کمک نماید.